در اروپای غربی، در سال 1938 توسط پدر بویر از Belvefer آزمایش شد، که آن را برای سالها روی سگها، خوکها و گربهها تجویز کرد و به تجدید حیات آنها اشاره کرد.
اما بهبودی پاپ پیوس دوازدهم، به دنبال مصرف ژل رویال خوراکی که توسط دکتر شخصی ریکاردو گالیاتزی، پزشک شخصی وی تجویز شد، آغاز تجاریسازی آن در سراسر جهان بود.
در آغاز قرن بیستم، زنبورداران تکنیکهایی را برای تولید ژل رویال در مقیاس صنعتی توسعه دادهاند و به لطف استفاده از خشک کردن انجمادی (فرایند خشک کردن سرد)، ژل رویال را در سراسر جهان رایج کردهاند.
در مجموع 98 درصد ژل رویال مصرفی در ایتالیا از آسیا می آید (چین بزرگترین تولید کننده ژل رویال در جهان است) و با قیمت های بسیار رقابتی فروخته می شود که می تواند منجر به بی اعتمادی شود.
ما اغلب در مورد ملکه های انتخاب شده ژنتیکی، تغذیه مصنوعی زنبورها و درمان با آنتی بیوتیک صحبت می کنیم.
کشورهای آسیایی شرایط آب و هوایی بسیار مساعدی برای تولید سالانه و نیروی کار ارزان دارند. از هر کجا که می آید، ما باید ژل رویال ارگانیک و در صورت امکان از کانال های منبع شناخته شده و اخلاقی را ترجیح دهیم.
توصیه می شود به طور سیستماتیک از برچسب هایی که باید منشأ ژل رویال روی آنها ذکر شده باشد مشورت کنید: بدانید که محصولات با منشاء ایتالیایی و فرانسوی کنترل شده ترین و ایمن ترین هستند.
مطالعات علمی دقیق بسیار کمی در مورد اثر درمانی ژل رویال در انسان منتشر شده است: بیشتر تحقیقات در شرایط آزمایشگاهی و روی حیوانات انجام شده است.
با این حال، این محصول مدتهاست که به طور سنتی برای کاهش خستگی و استرس جسمی و ذهنی، تقویت ایمنی، حمایت از دوران نقاهت و درمان اختلالات جنسی و قاعدگی استفاده میشود.
ژل رویال که «شیر زنبور عسل» نیز نامیده می شود، حاوی 50 تا 65 درصد آب و بسیاری از مواد دیگر از جمله:
قندها، 15٪، عمدتا فروکتوز و گلوکز. پروتئین، 18 تا 13 درصد؛
