سالی که کوکو شانل اولین کت و شلوار زنانه بیرونی خود را طراحی کرد، یک ژاکت خزدار با دامن تا مچ پا. ترکیب نمادین دامن و ژاکت به سرعت به یکی از اصلی‌ترین مدها تبدیل شد و صد سال است که سلطنت کرده است.
کوکو گفت: «من به آنها بازوهای واقعی، پاهای واقعی، حرکات معتبر و امکان خندیدن و خوردن بدون غش کردن را دادم.» گریس لیز مافی، نویسنده کتاب طرح‌های نمادین: 50 داستان درباره 50 چیز، خاطرنشان کرد: «زمانی که گابریل کوکو شانل شروع به طراحی کرد، کت و شلوار از قبل با رهایی زنان همراه بود، زیرا مشارکت زنان در «دنیای مردانه» یا شهری را تسهیل می‌کرد.
کار و اوقات فراغت، و همچنین مورد علاقه رای‌دهندگان. شنل با موفقیت کت و شلواری تولید کرد که سبک زندگی زنان مدرن را به سرعت تغییر می‌داد.
در دهه 30، مارلن دیتریش، نماد هالیوود، مطمئناً زمانی که در افتتاحیه «نشان صلیب» ظاهر شد، با لباسی مردانه، یقه بال، کلاه نمدی نرم، روپوش مردانه و یک جفت کفش چرمی لاکی، کاری را آغاز کرد.
در واقع به کنگره رسید و آنها باید تصمیم می‌گرفتند که آیا سبک‌های جدید، قانون منع زنان را برای «تجسم مردانه» نقض می‌کنند یا خیر. او با شیک پوشیدن کت و شلوار به محبوبیت ظاهر کمک کرد.
به دنبال رهبری Chanel، مارسل روچاس، طراح فرانسوی، تمایل زنان به پوشیدن کت و شلوار و پوشیدن شلوار را با ازدواج این دو با هم یک قدم جلوتر برد تا این کت شلوار را در سال 1932 ایجاد کند.
زن مکزیکی آمریکایی zoot suiter یا Pachuca در دهه 1940 کالیفرنیا و جنوب غربی، درست در اواسط جنگ جهانی دوم وارد صحنه شد.
این بخشی از یک خرده فرهنگ مکزیکی-آمریکایی بود که عموماً نماینده «طبقه کارگر و نسل دوم آمریکایی‌هایی بود که والدینشان از مکزیک به مراکز شهری مهاجرت کرده‌اند.
پاچوکاس نقش‌های جنسیتی کلیشه‌ای را در همه جبهه‌ها، به‌ویژه مد، به چالش کشید. آنها با فمینیسم ارتباط داشتند زیرا این ایده را رد کردند که زنان فقط می توانند همسر و مادر باشند. کت و شلوار آنها نماد رهایی و استقلال بود.
