در غرب، گوجه فرنگی در میدان تره بار کرج از دیرباز به عنوان یک غذای سالم مورد توجه بوده و به عنوان مواد تشکیل دهنده بسیاری از غذاها مورد استفاده قرار می گرفته است، تا جایی که ضرب المثلی وجود دارد که می گوید: «وقتی گوجه فرنگی قرمز می شود (تعداد بیماران کاهش می یابد)، پزشکان روی می آورند. آبی.”
با این حال، من فکر می کنم نسبتاً اخیراً گوجه فرنگی در کره شروع به جلب توجه کرده است. در حافظه ام، در مقایسه با سایر میوه ها و سبزیجات در دوران کودکی، خاطرات کمتری از مواجهه با گوجه فرنگی دارم.
هر وقت گوجه می خوردم خام می خوردم اما یادم نمی آید پخته خورده باشم. علاوه بر این، یادم می آید که وقتی مادرم آنها را در شکر خیس کرده بود و به من می داد، فقط چند تکه خوردم، زیرا آنها حتی موقع سرو گوجه هم خوب غذا نمی خوردند، احتمالاً به این دلیل که با ذائقه بچه ها سازگار نبود.
در واقع، وقتی گوجه فرنگی با شکر مصرف می شود، اثربخشی آن کاهش می یابد و گوجه فرنگی و شکر برای سازگاری غذایی بسیار مضر هستند، اما نه مادرم و نه من که جوان بودم، این واقعیت را نمی دانستیم. دهانم فقط اسیر طعم شیرین بود.
گوجه‌فرنگی‌ها که در مقایسه با اثربخشی آنها درمان ضعیفی داشتند، با افزایش سریع ابتلا به سرطان و بیماری‌های بزرگسالان در کانون توجه قرار گرفتند و جنبه‌های غذایی و تغذیه‌ای مصرف با توجه به تغذیه در عصر مصرف غذا برای طعم و مزه رایج شد.
. با باز شدن دوران طول عمر و روند رفاه، این تصور عمومی که برای داشتن زندگی طولانی و سالم باید آنچه را که می خورید تغییر دهید، همه مشتاق یافتن غذای سالم هستند.
در آن زمان اولین غذایی که به عنوان یک غذای سالم در اینجا و آنجا چیده می شد، گوجه فرنگی بود. نیویورک تایمز اعلام کرد که گوجه فرنگی در بین 10 غذای بهداشتی برتر جهان انتخاب و رتبه اول را به خود اختصاص داده است و مردم با گوش دادن دوباره به تاثیر گوجه فرنگی شروع به توجه بیشتر به مصرف آن کردند.
